İnsan Acı Çekebilmeli !

İnsan acı çekebilmeli. Hissedebilmeli bazı şeyleri. Duymak, görmek, dokunmak kadar somut olabilmeli hissetmek.. Eğer yaradılışımız gereği vicdan diye bir şey yerleştirilmiş ise kalplerimize; can çekişen bir sokak köpeğini görünce de, içten ağlayan bir çocuğun hıçkırık seslerini duyunca da, ben buyum diyebilmeli, vicdan. Ve bizler o an bir sızıyı, iç titremesini kalbimizin derinliklerinde bir yerde hissedebilmeliyiz. Evladını kaybeden bir annenin feryadını duyunca gözlerimiz dolmuyorsa, kundaktaki bebeğin ya da sokakta oyun oynayacak yaştaki çocuğun enkaz altından kolu bacağı ayrı çıkıyor ve bunun karşısında tüylerimiz diken diken olmuyorsa, vicdanımızın varlığını bir sorgulamamız gerekir. Ve hatta varolmamızdaki, insan adıyla diğer canlılardan ayrılmamızdaki gerçekliği de sorgulamamız gerekiyor. İnsanlığı ne derece yaşıyoruz.. Bana zararı dokunmayan kötülüğe gözlerimi kaparım, kulaklarımı tıkarım, gerçeği yok sayar, hayatıma bakarım düşüncesiyle insanlığımızı ne kadar yaşayabiliriz bilmiyorum..

İstediğimizi yiyip içerken, karın tokluğu yüzünden hareket edemez hale gelirken bir yerlerde birilerinin aç olduğunu hatırlamak.. Soğuk havalarda birilerinin çıplak gezebileceğini, sığınacağı bir çatısının dahi olmadığını düşünmek.. Ve belki de hepsinden önemlisi, korktuğumuz da, üzüldüğümüz de, sevindiğimiz de en'lerimize sarılırken, birilerinin sarılacak kimsesi kalmadığı anda hissettiğini, hissedebilmek.. Bunları yapabilmektir belki vicdan; akla getirmek, hissetmeye çalışmaktır.. Ve insanlık denilen dillerden düşmeyen vazgeçilmezimiz de, vicdanın yönlendirdiği yolda bir şeyler yapabilmektir belki. Hiç birimiz dört dörtlük yaşamıyoruz benliğimizi. Hiçbir acı gerçek için içtenlikle üzülemiyor, kardeşimize yapılıyormuş gibi benimseyemiyoruz. Ya da harekete geçmek için bizi tetikleyecek gücü bulamıyoruz kendimizde.
Öyle ya da böyle hepimiz insanız. Az ya da çok hepimizde var vicdan. Ve hepimizin bir ailesi, sevdikleri var. Vicdanen gelişmek de bizim elimizde, kalbimizi karartıp köreltmek de. Yaşadıklarımızı yaşamaya hakkı olan insanların varlığını unutmayalım. Ve o insanların yaşadıklarını bir gün yaşayabileceğimiz olasılığının olduğunu da...